Het is interessant om te merken hoe je focus verschuift wanneer je echt bezig gaat met je coschappen. Waar je vroeger een regelmatige stoelgang nastreefde en zorgde dat je voldoende vocht binnen kreeg gedurende de dag is obstipatie nu je beste vriend en volledige urineretentie je grootste droom. Lunchpauze is voor losers en je bevindt je permanent in een aan vasovagale collaps grenzende staat om net op het juiste moment dat cafeïne-shotje achterover te slaan als redding van de ondergang. In je ongetemd enthousiasme tracht je ten alle tijden je eigen stem nog te kunnen onderscheiden van de patiënt wiens stem in een chronisch delier door de gangen schalt. Nog nooit was je zo intens gelukkig met je cursus blindtypen en je hebt inmiddels een betekenisvolle relatie ontwikkeld met de telefoniste van de centrale balie. Er rest slechts een vage herinnering aan het fenomeen nachtrust en als je een half glas wijn drinkt voelt het alsof je net 10 shotjes tequila hebt weggetikt. Inmiddels heb ik van iedereen die belangrijk voor me is gehoord dat ik te weinig aandacht aan hen besteed en ben ik al een week niet naar de wc geweest. Ik zal wel een hele goede arts aan het worden zijn!
Emma
