Met mijn hyperventilatie bestrijdende puftechnieken zit ik naast de aanstaande moeder wiens ogen wanhopig contact maken met die van mij. Voorzichtig probeer ik de aanstaande vader de pijnlijke nutteloosheid uit te helpen en hem in het proces te betrekken wat zich uit in ongecoördineerd washandwerpen richting zijn zuchtende vrouw. Beiden hebben besloten dat dit de eerste en laatste keer is dat ze zich vrijwillig aan dit helse schouwspel onderwerpen. Maar dan eindelijk is daar een hoofd, een schouder en nog een schouder, waarna het lijfje glibberend zijn moeder verlaat om huilend op haar borst terecht te komen. Trots plakt het stel een weinig vleiende naam op hun nieuwe aanwinst terwijl ze het kind klaarstomen voor zijn debuut op social media. Een placenta en wat hechtingen verder hoor ik moeder zachtjes tegen haar baby fluisteren: "misschien krijg je over een tijdje wel een broertje of zusje".
Emma
